Het moet niet gekker worden. Vroeger was het lezen van een krant een duidelijke en overzichtelijke zaak. Op de voorpagina stonden de rampen, de oorlogen en nog een paar zeer opvallende dingen. Je had verder een afdeling buitenland, dat was vlug bekeken omdat voor de Nederlandse kranten het buitenland altijd vrij klein was.
Dan had je de binnenlandse politiek (grijs en voorspelbaar) en het gewone binnenlandse nieuws (even voorspelbaar) en het plaatselijke nieuws ( een bron van roddel en ongenoegen). Verder economie, duidelijk bestemd voor een kleine groep die iets meer bezaten, en een ruime portie sport. Klaar.
Als de krant op de mat viel nam je een kop koffie, je keek met afstandelijke belangstelling naar de verschrikkingen die plaats vonden elders in de wereld, je vouwde de pagina’s open op het onderdeel waar je de meeste belangstelling voor had en je begon te lezen.
Deze eenvoudige rustgevende indeling bestaat niet meer. Dat komt niet door de krant, dat komt door het nieuws.
Als de krant op de mat viel nam je een kop koffie, je keek met afstandelijke belangstelling naar de verschrikkingen die plaats vonden elders in de wereld, je vouwde de pagina’s open op het onderdeel waar je de meeste belangstelling voor had en je begon te lezen.
Deze eenvoudige rustgevende indeling bestaat niet meer. Dat komt niet door de krant, dat komt door het nieuws.
